Winnaars van boek Teun Toebes: Wanneer ik later dementie krijg…

Geplaatst op: 14 december 2021
Laatst gewijzigd op: 21 januari 2022

Teun Toebes heeft op het Waardigheid en trots-congres in Nieuwegein een pleidooi gehouden voor persoonsgericht werken. Sinds vorig jaar woont Teun in een verpleeghuis, samen met mensen met dementie. Over zijn ervaringen heeft hij het boek VerpleegThuis geschreven. Het boek is een hartenkreet over hoe we de zorg kunnen veranderen. Het gaat over de toekomst van ons allemaal. Tijdens het congres konden zorgmedewerkers een gesigneerd exemplaar van het boek winnen. De mooiste aanvullingen op de vraag ‘Wanneer ik later dementie krijg…’ kregen het boek in de brievenbus. Een greep uit de inzendingen.

Teun pleit in zijn verhaal vooral voor medemenselijkheid en gelijkwaardigheid. Hij maakt zich zorgen over hoe we ons tot mensen met dementie verhouden. ‘Zo zijn we doorgeschoten in het beschermen van mensen met dementie.’ Teuns boodschap is: ‘De enigen die het systeem kunnen veranderen, zijn we als zorgprofessionals zelf. Dat doen we door met elkaar in gesprek te gaan. De kracht van de verandering ligt bij ons.’

‘Wanneer ik later dementie krijg, hoop ik de regie over m’n eigen leven te behouden en hoop ik niet betutteld te worden.’

‘Wanneer ik later dementie krijg, hoop ik dat ik nog plezier mag hebben, mag lachen en samen proosten op het leven.’

‘Wanneer ik later dementie krijg, hoop ik dat ik mag huilen, lachen, boos zijn wanneer ik wil, zodat ik op mijn manier kan genieten van het leven!’

‘Wanneer ik later dementie krijg, hoop ik dat er nog steeds naar mij als mens wordt gekeken en dat mijn behoeftes voorop worden gesteld in plaats van de risico’s die het met zich mee kan brengen.’

‘Wanneer ik later dementie krijg, dan hoop ik dat ik geholpen word om zolang mogelijk te kunnen doen wat ik graag wil. Zoals met mijn kinderen en kleinkinderen samen eten, gek doen, lekker dansen, een  cocktail drinken, naar een docu kijken, naar sport kijken. Waarom zou ik dat niet meer willen? Maar mocht ik dan andere behoeften hebben, dan is dat ook iets waar ik bij geholpen wil worden. En wees gewoon een beetje lief en betrokken voor me als het zover is.’

Menselijkheid in dementiezorg

Volgens Teun is er nog een wereld te winnen in de zorg voor mensen met dementie: ‘Het gaat erom dat we weer menselijk worden richting mensen met dementie. De kracht van de zorg ligt in de handen die het geven, we zijn de menselijkheid zelf. Gelijkwaardig met elkaar omgaan, die gelijkwaardigheid zijn we kwijt geraakt in de zorg.’

‘Wanneer ik later dementie krijg, dan hoop ik dat er wordt geluisterd naar mijn wensen en dat niet wordt bedacht wat mijn behoeften zijn.’

‘Wanneer ik later dementie krijg, hoop ik dat er nog naar mij wordt omgekeken en ik nog word gezien als de PERSOON die ik ben en niet de ZIEKTE die ik heb.’

‘Wanneer ik later dementie krijg, hoop ik mezelf te kunnen en mogen zijn, mijn passie voor muziek te kunnen delen en hopelijk zoals iedereen nog naar concerten kan gaan.’

‘Wanneer ik later dementie krijg, hoop ik dat persoonsgerichte zorg geen term meer is, maar echt in alle vezels van de zorg verankerd zit.’

‘Wanneer ik later dementie krijg, hoop ik dat ik in mijn waarde word gelaten en dat men mij ziet als de persoon die ik ben.’

Leven met dementie

Teun vervolgt: ‘Het is nodig om met elkaar te veranderen in de zorg. Wat is de betekenis van leven met dementie? Hoe zou jij willen leven met dementie? Hoe zou je willen dat je ouders leven met dementie? We moeten mensen met dementie serieus gaan nemen. En als medemens zien. Samen kunnen we die verandering tot stand brengen.’

Meer weten