home / Verslagen / Overleg MeanderGroep bevordert soepele verhuizing naar verpleeghuis

Overleg MeanderGroep bevordert soepele verhuizing naar verpleeghuis

Een soepele én warme overgang van thuis naar het verpleeghuis: dat is de insteek van het speciale overleg dat MeanderGroep in Zuid-Limburg voor de woonzorgcentra geïntroduceerd heeft. Aan tafel zitten de thuiszorg, casemanager(s) dementie, een medewerker zorgbemiddeling en verpleegkundigen en manager(s) van de zorglocatie.

In de praktijk blijkt het de ideale manier om twee werelden met elkaar te verbinden, vertelt Silvia Hilgers, manager in Wijkzorgcentrum Firenschat in Kerkrade. Zo wordt de kennis van de thuiszorg benut, want die weet vaak al veel van klanten. Andersom wordt afgesproken welke toekomstige bewoners alvast een bezoekje krijgen van een verpleegkundige van het verpleeghuis. ‘Zo weet de verpleegkundige na de verhuizing naar het verpleeghuis beter hoe iemand heeft geleefd. En voor de toekomstige bewoner is die verpleegkundige meteen een bekend gezicht.’

De overgang van thuis naar het verpleeghuis

De overgang van thuis naar het verpleeghuis verloopt vaak nog te abrupt, oordeelde MeanderGroep in het recente verleden. Daarom werd vorig jaar bij wijze van proef het speciaal overleg geïntroduceerd bij Firenschat. Jacqueline Blättler, zorgbemiddelaarster: ‘Er was natuurlijk al wel een vorm van overleg en dat hebben we verder uitgebouwd. Bovendien gebeurt het nu Meander breed, op alle zorglocaties. In de praktijk blijkt dat de verhuizing hierdoor minder overrompelend is voor mensen.’

In het overleg bespreken partijen voor welke mensen een verhuizing naar het verpleeghuis in zicht komt. Maar ook wanneer en waar kamers vrij komen en welke klanten al thuis bezocht kunnen worden door een verpleegkundige van het verpleeghuis. ‘We onderzoeken samen wat we kunnen doen en wat de mogelijkheden zijn. Bijvoorbeeld of het mogelijk is om een echtpaar samen te plaatsen’, vertelt Silvia Hilgers. Ook wordt de toekomstige bewoner regelmatig gestimuleerd om mee te eten of deel te nemen aan activiteiten in het verpleeghuis. Of om af en toe in een woongroep te verblijven. Zo kan hij of zij alvast wennen aan de toekomstige woonplek.

In de praktijk

Familie wordt vanaf het begin bij een verhuizing betrokken. Zoals Jos Feiter, de zoon van de 82-jarige Han Feiter die sinds kort in Firenschat woont. Zij heeft een ruime eigen kamer op de afdeling voor mensen met lichamelijke klachten. De klok rond kan ze een beroep doen op de zorg. Ze is er blij mee. Hier kan ze tot rust komen na een periode van heftige gebeurtenissen: haar eigen herseninfarct en het overlijden van haar man kort daarna, toen ze nog aan het revalideren was in Zorg- en Revalidatiecentrum Hambos. Daar kwam “meneer Erik”, zoals ze Erik Compaan noemt, haar opzoeken. Hij is verpleegkundige plus in Firenschat en wilde zelf zien of een kamer in Firenschat geschikt voor haar zou zijn. Dat bleek het geval. En dus leidde hij haar rond in het wijkzorgcentrum, samen met haar zoon. ‘Het zou om een tijdelijk verblijf gaan, want eerst wilde ik terug naar Landgraaf waar mijn zoon woont. Maar nu wil ik graag hier blijven. Het is hier prettig wonen en iedereen is vriendelijk’, vertelt Han Feiter. Haar zoon knikt instemmend. Ook hij is blij met de woonruimte van zijn moeder. ‘Een zorg minder’, zegt hij.

Het overleg

Een gemiddeld wachtlijstenoverleg laat goed zien hoe belangrijk dat overleg is. Neem het meest recente overleg in Firenschat, waarin de situatie van verschillende mensen besproken wordt. Zoals de oudere man met dementie voor wie een verhuizing naar het verpleeghuis in zicht komt. Is een besloten woongroep noodzakelijk, of kan hij misschien nog naar de open woongroep in Firenschat, luidt de vraag. Al snel wordt besloten dat een verpleegkundige van het woonzorgcentrum op huisbezoek gaat. Om samen met de familie te onderzoeken wat de verwachtingen zijn en wat nog verantwoord is. Meer tijd vergen de discussies over enkele echtparen van wie een van de twee te ziek is om thuis te kunnen blijven wonen. Al pratende wordt naar goede oplossingen gezocht met als uitgangspunt: de echtparen mogen niet uit elkaar worden gehaald. Ook worden afspraken gemaakt voor huisbezoeken waarin die oplossingen worden voorgelegd.

Huisbezoeken

Erik Compaan en Mieke Philippi werken allebei als verpleegkundige plus in Firenschat. Zij leggen tegenwoordig regelmatig de huisbezoeken af bij mensen die mogelijk in het wijkzorgcentrum komen wonen. ‘Dat is heel prettig’, vertelt Mieke. ‘Je kunt dan zelf zien hoe iemand leeft. In welke stoel iemand zit, welke boeken er staan, welke spullen iemand heeft. Zo krijg je een beter beeld van iemand. Meer dan wanneer je alleen de familie naar dit soort zaken vraagt. Ik vind het ook een voordeel dat de toekomstige bewoner ons zelf ziet. Uiteindelijk draagt dat allemaal bij aan het welbevinden van degene die hier komt wonen. Als dat nodig is, gaan we ook meerdere keren op huisbezoek.’ Erik Compaan knikt: ‘Ja dat is nou wat je noemt persoonsgerichte zorg. Maar voor de zorg zelf vind ik dit ook heel goed. Want als je bij iemand op huisbezoek gaat, kijk je goed naar de zorg die iemand nodig heeft. En waar die persoon dus het beste op zijn plaats is.’ Dat is niet altijd het zorgcentrum waar de voorkeur van iemand naar uitgaat, of van iemands familie. Dan is het heel belangrijk om samen met betrokken zorgverleners en familie aan tafel te gaan zitten en voorstellen goed uit te leggen.

Wettelijke regels

Of er ook nadelen aan het overleg kleven? Nee, dat niet, zegt Silvia Hilgers. Ja natuurlijk, het kost tijd, maar het levert ook heel veel op. En wie een overleg als dit opstart, moet goed beseffen dat je tegen wettelijke regels aanloopt. Zo mogen de verpleegkundigen die in verpleeghuizen werken, de zorgdossiers van mensen in de thuiszorg niet inzien. Om dat wel mogelijk te maken, werkt MeanderGroep nu met een toestemmingsverklaring: de thuiszorg vraagt klanten thuis zelf om toestemming. Want het zorgdossier, besluit Silvia Hilgers, bevat immers waardevolle informatie voor een soepele en warme overgang van thuis naar het verpleeghuis. En dat is precies de bedoeling.

Door Karin Burhenne