Zuster Inge: rozengeur of toch niet?

Het ruikt naar roosjes

Een collega vraagt of ik haar even wil helpen met het verschonen van een bewoonster. Ik loop de badkamer in en ruik iets wat niet naar roosjes geurt. Ik trek mijn neus op en zeg met dichtgeknepen neus: ‘U heeft goed uw best gedaan mevrouw, mijn complimenten’. De vrouw kijkt me aan en lacht ondeugend. ‘Nou hè, dat kan je wel zeggen’.

Dit lucht op

Als we klaar zijn neem ik haar mee richting de woonkamer en al lopend zeg ik opgelucht: ‘Gelukkig ruikt u nu weer naar roosjes, alleen in mijn neus zit nog een andere geur. Ik geloof dat ik even met mijn neus boven de roosjes op de tafel ga hangen, misschien dat ik die geur nog kan verdrijven’. We moeten allebei lachen. Als we in de woonkamer zijn aangekomen staan de mooie rozen al te wachten. Ik ga er overdreven boven hangen, snuif luidruchtig en zeg: ‘Hè wat fijn, dit lucht op. Wat ruikt het hier toch lekker’.

De andere bewoners begrijpen er niets van maar wij hebben de grootse lol.

Meer weten

• Lees ook het interview met Zuster Inge
• Volg Zuster Inge en haar anekdotes op haar Facebookpagina

Werkplezier in verpleeghuizen

Inge had de grootste lol tijdens haar werk. Dit draagt bij aan haar werkplezier. Lees meer over werkplezier:

• Werkplezier in de zorg: 3 verhalen van zorgmedewerkers
• Werkplezier belangrijk voor behoud zorgmedewerkers