Sinterklaas in het verpleeghuis

De komst van Sinterklaas en de viering van 5 december lenen zich uitstekend voor een activiteit in het verpleeghuis. Laat je inspireren!

Tip 1: De Sinterklaasliedjesquiz

Liedjes en herinneringen aan liedjes compleet met woorden én gevoelens zijn fysiek diep in onze hersenen opgeslagen. Op een plek waar ziektes die dementie veroorzaken, gelukkig, niet zo snel toe slaan. Samen naar sinterklaasliedjes is dan ook een activiteit die absoluut geschikt is voor mensen met dementie.  Dementie-winkel.nl heeft een quiz met 10 vragen naar aanleiding van sinterklaasliedjes gemaakt.

Tip 2: Sinterklaasverhaal voorlezen

Voorlezen aan mensen met dementie is een mooie activiteit wanneer lezen zelf niet meer gaat. Desirée van Keulen, verhalenvertelster en spelontwerpster, geeft in haar blog ’t Heerlijk avondje’ 2 tips voor een mooi sinterklaasverhaal. ‘Ouderen met dementie kunnen geweldig veel plezier beleven aan Het verhaal van Tante Mathilde (die niet in de Sint geloven wilde), een gedicht van Annie M.G. Schmidt. Of dat verhaal van Simon Carmiggelt… Een herkenbaar Sinterklaasverhaal voor volwassenen!’

Tip 3: Pepernoten, speculaasbrokken en amandelstaven

Bij Elisabeth-hof in Culemborg hebben ze vorig jaar  pepernoten en ander lekker Sinterklaassnoepgoed bakken met de bewoners. Op leukerecepten.nl vind je traditionele  én wat meer bijzondere recepten voor Sinterklaas.

Tip 4: Ouderwetse gezelligheid in huis

In het kleinschalige verpleeghuis Huize Wezup gaan ze terug in de tijd in en bootsen ze de sfeer van jaren geleden na. Op een groot touchscreen komen oude schoolplaten die ze met elkaar gaan bekijken. Ze versieren de woonkamer met een oud kleedje op tafel en een oude jutezak. Ze drinken chocolademelk en gaan ouderwetse liedjes zingen. Een medewerker gaat zich als Sinterklaas verkleden in een ouderwets pak. En uiteindelijk gaat één van de medewerkers in de zak naar Spanje!

Tip 5: Herinneringen van vroeger oproepen

Anneke van der Plaats, sociaal geriater, geeft een tip om een bezoek van Sinterklaas aan het verpleeghuis tot een mooie ervaring voor ouderen met dementie te maken. ‘Als Sinterklaas een persoon met dementie bij zich roept, dan kan hij die persoon onderhouden over iets stouts dat hij/zij vroeger als kind heeft gedaan. Iedereen weet nog wel een bijzonder voorval uit zijn/haar jeugd dat zowel stout als leuk of moedig was en vaak weet de naaste familie dat ook nog. Voor mensen met dementie is dat een mooie sensatie dat Sinterklaas daar weet van blijkt te hebben. Hij spreekt de persoon met dementie hier ernstig en ook geestig op aan. Eerst een beetje vermanend en daarna op een grappige manier. De persoon in kwestie komt uiteindelijk als een soort held naar voren en krijgt na het standje een pluim.’ Als Sinterklaas zelf niet langs kan komen zou een zorgmedewerker ook deze  herinneringen kunnen oproepen.

Sinterklaas en Piet bezoeken Carintreggeland

Hun ogen glimmen, in afwachting wat hen te wachten staat op deze ochtend in Hengelo, net voor 5 december. Het is te zien bij de 87-jarige mevrouw Voerman, maar ook in de ogen van de bijna 4-jarige Fenne Paus. Samen met de jongste kinderen van de Woolderschool wachten bewoners gespannen af of Sinterklaas vanochtend de weg naar de Carintreggeland-locatie ’t Woolde weet te vinden. Klokslag half elf zetten kinderen en bewoners luidkeels ‘Sinterklaasje kom maar binnen’ in en maakt de goedheiligman zijn entree. De gezichten van veel tachtigplussers en alle vierjarigen beginnen te stralen.

‘Ik kreeg een hand van Sinterklaas!’, roept een van de bewoners verrukt tegen iedereen die het wil horen. Ze kan haar geluk niet op, terwijl Sint op een plechtige manier rondloopt in de versierde zaal van ’t Woolde. De bewoners die dit willen, krijgen persoonlijk een hand van hem. Iets verderop in de zaal somt een bewoner van de gesloten afdeling op verzoek van Sint vlekkeloos alle namen van het leesplankje van vroeger op. Terwijl veel leeftijdgenoten niet verder komen dan twee of drie namen. Daarmee laat ze zien dat zij meer kan dan mensen vaak denken over iemand met dementie. De rest van de ochtend straalt ze van trots.

Reuring belangrijk tegen eenzaamheid

‘De Sinterklaasviering is tot aan kerstavond het onderwerp van gesprek onder bewoners’, vertelt verpleegkundige en initiatiefnemer van de viering Joyce Weegenhuisen. ‘November en december zijn vaak eenzame maanden voor mensen die geen familie of familie ver weg hebben. Reuring in het huis is daarom heel belangrijk. Door gezamenlijk dingen te doen leren ze elkaar kennen of zien ze oude bekenden terug.’

Het Sinterklaasfeest leent zich bij uitstek tot een mooie en zinnige activiteit in het verpleeghuis. Ongeveer de helft van de 100 bewoners van ’t Woolde zijn op deze ochtend beneden om van de Sint en de jongste basisschoolleerlingen te genieten. Het zijn mensen met dementie, bewoners met somatische klachten, mensen uit het voormalige verzorgingshuis en bewoners uit de tijdelijke opvang.

De wereld naar binnen halen

‘Met zo’n activiteit breng je de wereld weer naar binnen’, vindt oud-directeur van ’t Woolde Jan Swienenberg, alias Sinterklaas. Het brengt oude herinneringen tot leven en zorgt voor nieuwe herinneringen. ‘Hiermee doe je ook een beroep op het tijdbesef. Dat is toch een beetje een ondergeschoven kindje. Zelf leven wij in de werkweek toe naar het weekeinde of de vakantie, maar de bewoners leven van maaltijd naar maaltijd. Ondanks hun familie en het personeel komen ze minder buiten en wordt hun wereld klein. Dan is het goed dat ze hier beneden een activiteit aan den lijve ondervinden, en niet vanachter de televisie op hun eigen kamer. Ook zien we dat ze ervoor naar de kapper gaan en zich mooi aankleden. Dat is allemaal inherent aan welzijn.’

Aansluiten bij de belevingswereld van de ouderen staat vanochtend voorop. ‘Je moet hier vanochtend niet met roetveegpieten aankomen’, vertelt de Sint. ‘Iemand van 85 met dementie ervaart de tijd als toen zij 17 was. Daar moet je op aansluiten.’ Verpleegkundige Joyce Weegenhuisen is het hiermee eens. Ze wijst erop dat welzijn en een waardevol leven tegenwoordig veel belangrijker zijn geworden in het verpleeghuis. ‘De scheiding tussen medische zorg en welzijn is er nu niet meer. Aan warme, belevingsgerichte zorg hebben mensen veel meer. In deze zaal vinden ze elkaar. Daarvoor hoef je de ouderen niet bij de Sint op schoot te zetten; dat wil ik als volwassene zelf ook niet. Dat laten we aan de kinderen over. Je ziet de mensen daarvan genieten. Toen ik een bewoner vanochtend een traantje zag wegpinken, was mijn doel behaald.’